Rouwbrieven

Gij zijt voorbij, maar leeft,
met zoveel sporen in ons hart,
in onze herinnering,
nu wij u te vroeg, maar niet geheel verloren.
Want alles, wat elk van ons ontving
aan liefde en vertedering
blijft eenieder onverwoestbaar toebehoren.

De ogen dicht op de gekregen jaren
en zonder handen, rijk
Achter de tijd liggen de heuvels en de evenaren
en het water van de eeuwigheid.

Je wandelt, weet ik, in een milder licht
dat van je uitschijnt en je stappen richt
een vrede tegemoet die wij niet kennen
naar een gezegend eeuwig vergezicht.

Haar glimlach en haar zorgen zijn voorbij,
haar lieve aandacht voor de daagse dingen,
die door haar hoofd en door haar vingers gingen,
en alles wat zij was voor u en mij.

Zoals de dag
uit de nacht treedt
treedt het leven
uit de dood
er is liefde
die niet sterft.

Al het levende is zinnig
Hoe onbegrepen 't ook mag zijn
Of het blijf is, droef of innig
of het onrust is of pijn

Zinnig is ons hopen, vrezen
de kleinste bloem in 't lage gras
Daarom zou het onzin wezen
als de dood onzinnig was

We leven met de kleine dingen
kleine vreugde en kleine pijn
we leven met herinneringen
die groter lijken dan ze zijn.

Ik droomde en dacht dat leven Vreugde was.
Ik ontwaakte en zag dat leven Plicht was.
Ik werkte en ontdekte dat Plicht Vreugde was.

Vraag mij niet wat ik meeneem,
Ik ga op reis met lege handen
en vol verwachting.

Mijn laatste groet is voor hen
die mij in mijn onvolmaaktheid
kenden en mij liefhadden.

En als ik doodga, huil maar niet
ik ben niet echt dood, moet je weten
't is maar een lichaam, dat ik achterliet
dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.

Beeld van liefde,
beeld van goedheid,
beeld van al wat edel is
bloeit hij zo in aller harten
en in elke heugenis

"Wanneer ge verdrietig zijt,
blik dan in uw hart,
en je zult zien dat je weent,
om wat je vreugde schonk."

En altijd is het zo geweest
dat de liefde haar eigen
diepte niet kent dan op
het uur der scheiding.

"Vergeet de mooie dagen niet!
Want als je ze vergeet komen ze nooit meer terug!
Neem jezelf opnieuw helemaal in handen.
Vul je hoofd met blijde gedachten,
je hart met vergevingsgezindheid, tederheid en liefde
en je mond met een lach en alles wordt weer goed."

Wanneer ik het niet meer vind in de wereld,
niet in dit woord, niet in liefde,
laat mij dan donker worden als de zee 's nachts,
laat mij dan uitgaan als een vuur in de regen.

Hoe mooier en rijker de herinnering
des te moeilijker het afscheid.
Maar dankbaarheid verandert
de pijn der herinnering in stille vreugde.

O, als ik dood, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
mijn bleke ogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn.

En ik zal niet verwonderd zijn;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
een wachten op u, een wachten zijn."

Als ik doodga
hoop ik dat je erbij bent
dat ik je aankijk
dat je mij aankijkt
dat ik je hand nog voelen kan.

Dan zal ik rustig doodgaan
Dan hoeft niemand verdrietig te zijn
Dan ben ik gelukkig.

"Zoveel soorten van verdriet,
ik noem ze niet.
Maar één, het afstand doen en scheiden.
En niet het snijden doet zo'n pijn,
maar het afgesneden zijn."

"Alle schoon dat de aard kon geven,
blijkt een pad dat tot u voert.
En alleen is leven leven,
Als het tot den dood ontroert."

Of is dat soms de milde pijn
van liefde die wil blijven lezen,
de pijn van machteloos te zijn
om stille eeuwigheid te weven?

De wereld is zo wonderlijk leeg zonder jou
er staat maar zo weinig meer in...
De hemel is aldoor zo hinderlijk blauw,
waarom? Wat heeft het voor zin...
Een merel zit zachtjes te zingen in 't groen
voor mij hoeft hij heus zo zijn best niet te doen!
De wereld kan wonderlijk mooi zijn,
maar nou; leeg, zonder jou.

Mogen wij niet droevig zijn hem
te hebben verloren,
Mogen wij echter dankbaar zijn
hem te hebben gekend.

"Je kwam, je ging, een korte weg.
Een vluchtig spoor in 't aardse land.
Vanwaar? Waarheen? Wij weten slechts:
Vanuit Gods hand, tot in Gods hand."

Na een smartelijk ongeval, in de ontluikende kracht van zijn jeugd, werd van ons weggenomen

Je was in eenvoud sterk en groot
en toegewijd voor die u dierbaar waren.
Dit is het beeld dat wij van u bewaren.

Na een leven vol liefde en toewijding is van ons
heengegaan

Er blijft alleen een stil verdriet
en in het huis dat zij verliet
hangt nog haar liefde als een lied
maar wij verstaan de woorden niet.

Na een mooi en verdienstelijk leven is van ons
heengegaan

Hand in hand
zijn wij gegaan tot aan de drempel.
Moegestreden, maar omringd door onze liefde
ben je moedig en rustig heengegaan.

Ga nooit heen zonder te praten,
zonder zoen, zonder teder zijn.
Wat je 's morgens hebt verlaten,
kan er 's avonds niet meer zijn.

Jij was onze lente,
zonnig, lief en mooi.
Dit is een onwezenlijk afscheid,
op de drempel van de zomer,
van jouw zomer.

Met grote verslagenheid melden wij u het overlijden van

Wij zullen je missen, elke dag
in kleine dingen,
maar in ons hart zal je
met ons samenblijven.

Met een pijnlijk hart nemen we afscheid van

Als ik u ooit moet verlaten,
verstik me dan niet in je tranen
maar schep een herinnering aan mijn lach,
niet op mijn graf,
maar in je eigen levenssfeer,
daar waar je gelukkig was.

Rust nu maar uit, je strijd is gestreden.
Je hebt het met veel geduld gedaan.
Wie kan begrijpen wat je hebt geleden,
Wie kan begrijpen wat je hebt doorstaan?

Dankbaar om wat hij voor ons was, nemen we afscheid van

Je zal altijd in onze gedachten
verder leven.
Wij bewaren je liefde
diep in ons hart.

In de vrede van Gods liefde werd opgenomen

Waar je ook bent, ik zou 't niet weten,
niet in tijd of afstand meten,
ik heb je bij me, diep in mij,
daarom ben je zo dichtbij.

Dankbaar voor wat hij voor ons betekende,
is heden in de Heer ontslapen

Diegenen die ik liefheb verlaat ik
om diegenen die ik liefhad terug te vinden.

Wij danken God voor het leven van

Ze zeggen dat het went, maar niemand zegt wanneer.
Dus leef ik met de dag en jij sterft telkens weer.
Want ik hou zo van jou, afscheid nam ik niet,
En het einde blijft nu open, zoals jij het achterliet.

Dankbaar om wat hij voor ons is geweest, doch droevig om dit plotse heengaan, melden we het heengaan van

'k Zou je steeds weer willen vragen:
sta altijd aan mijn zij,
want ik weet:
nooit vind ik iemand zoals jij.

Dankbaar voor haar liefde en toewijding, diep ontroerd door haar bewonderingswaardige moed, melden wij u met diepe droefheid het overlijden van

Je trouwe hart was,
als een veilige haven.

Moge uw liefde voor elkaar,
een steun zijn bij mijn heengaan.

Uw liefde was zo groot
Uw toewijding grenzeloos
Uw geloof zo sterk
dat ondanks het verdriet
wij weten dat gij bij ons blijft.

Met diepe droefheid melden wij u het overlijden van

Sterven is de pijn vergeten
die het leven heeft gebracht.

Er zijn mensen in ons leven
die wij nooit zullen vergeten
omdat zij diep in ons
altijd aanwezig zijn.

"Verder van de wereld weg
elke dag een beetje
dichter naar de hemel toe
elke dag een treetje."

Er is pijn om het gemis
en dankbaarheid om wat
we kregen
en naast de droefheid die
blijft wegen
zijn warme hart
als erfenis.

Mijn leven is ten einde
ik heb gezaaid en gemaaid
en aan de vruchten van mijn oogst
hebben velen zich verzadigd.
Nu is mijn taak volbracht.

Goedheid, vrijgevigheid, dankbaarheid,
niet enkel om hetgeen je mocht krijgen,
maar vooral om hetgeen je mocht geven.

Wij willen je rust geven
al is vol droefheid ons hart.
Je lijden zien en niet kunnen helpen
was onze grootste smart.

Na een mooi en verdienstelijk leven, dat steeds in het
teken stond voor anderen, is heden van ons heengegaan

"Zonnestralen uit het verleden
doen de pijn verzachten van het heden."

Dank je voor de mooie dagen,
voor al de antwoorden op onze vragen.

Laat de wind door het struikgewas
haar eindelijk genadig zijn.
Laat de zomerzon op het gras
voor haar overdadig zijn.

Er zijn mensen in ons leven
die wij nooit zullen vergeten.
Omdat zij diep in ons
altijd aanwezig zijn.

En altijd is het zo geweest
dat de liefde haar eigen diepte niet kent
dan op het uur der scheiding.

Gans zijn leven heeft hij gegeven
nooit geklaagd en altijd tevreden.
Nu wanneer de bloemen ontluiken
moet hij de ogen voor altijd sluiten.

Soms wordt de last te zwaar,
de twijfel te sterk,
de pijn te groot...
En wat de toekomst kon beloven
was onzeker en zo grijs.

Een lege plek ... tranen van verdriet,
wat hadden we jou graag zien openbloeien,
Nu volg jij je weg, aan ons zicht onttrokken
een weg naar het licht.

Je zou met je verdriet speels moeten zijn,
ludiek het leed bedrijven
en van het verdriet
en van het leed
de vruchten binnenrijven

Zwijgzaam, stil zonder vragen
wilde hij zijn ziekte dragen
hij vocht met al zijn levenskracht
voor elke nieuwe dag en nacht
Zo is hij langzaam, moegestreden,
uit ons midden weggegleden
en na een dappere maar ongelijke strijd
uit zijn lijden nu bevrijd.

Voor hem een verlossing
voor anderen verdriet
Hij wilde wel vechten
maar de kracht was er niet

Hoe kunnen we vertellen
Hoe jij er voor ons was
Hoe graag dat wij je zagen
Hoe liefdevol je was.

Belangrijk is niet
alleen de weg die
je gaat
maar ook de
sporen die je
achterlaat

Waarom al dat vechten
waarom al die pijn
Je wilde hier niet weg, je wilde bij ons zijn
de strijd was oneerlijk en geheel onterecht
Je wilde graag verder, maar je verloor dit gevecht

"De zee,
die afdwaalt langs de kust,
die komt en gaat
die rust en deint
en draagt,
die neemt en geeft"

"Veel heb je ons gegeven,
veel heb je voor ons betekend.
Plotseling uit ons leven verdreven
blijf je in ons hart leven."

Na een leven vol goedheid, vreugde en vriendschap
is van ons heengegaan

Je was een rots in de branding
en koerste recht door zee
Je trotseerde storm en golven
alleen... je had de wind niet mee.

Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug,
dan klommen we de hemel in
en brachten je terug...

Altijd vriendelijk,
eerlijk en bescheiden,
zo blijf je voor altijd
in ons hart.

Heel bijzonder,
heel gewoon
gewoon een heel
bijzondere man...

Hoe dieper de pijn bij het afscheid,
hoe groter de liefde was.

Niet begrijpend, maar dankbaar om wat hij voor ons betekende, melden wij u met diepe droefheid het overlijden van

"Heb elkaar lief
zoals ik U heb liefgehad."
(uit het Johannesevangelie)

"Leven is weven
en sterven is bij God
zijn stuk ingeven."

Toen de avond gekomen was, sprak de Heer:
"Laat ons naar de andere oever oversteken."
(Mc. 4,35)

Dankbaar voor al wat wij van hem mochten ontvangen,
melden wij u het heengaan van

In de volle bloei van zijn leven
dat gekenmerkt was door helpen en geven
werd hij die een vriend was voor iedereen
door God tot Zich geroepen.

Heer, wij begrijpen niet
maar willen aanvaarden...
Wees Gij onze kracht en steun in deze droeve dagen.

Heden is van ons heengegaan, om voor altijd te verblijven in Gods Vaderhuis, zijn trouwe dienares

Gods wegen zijn de onze niet
Hij weet en wij begrijpen niet.

Rustig en eenvoudig zoals hij geleefd heeft, is van ons heengegaan

Niemand leeft voor zichzelf.
Niemand sterft voor zichzelf.
Wij leven en sterven
voor God onze Heer,
aan Hem behoren wij toe.

Zij die tijdens haar leven zo dicht bij ons was
zal toch nooit ver van U geweest zijn Heer.
En nu zijn dicht bij U is
kan zij toch niet ver van ons zijn.

Een mensenleven duurt zeventig jaar,
of als we sterk zijn tachtig,
leer ons dan zo onze dagen waarderen,
dat wij er wijze mensen bij worden.
(Psalm 90)

Licht borg zij in haar naam,
Licht was drijfveer en kracht in haar leven
In Eeuwig Licht mag zij nu leven, voorgoed.

De zon, de dood zijn één
en zonder tijd
de bloem is blij
de wortels zijn genezen,
Vlinders en vogels zijn er uitgelezen.
Mijn nieuwe aarde is
de eeuwigheid.

Een edel moederhart sterft nooit,
over alle grenzen van leven en dood heen
blijft het in dankbare herinnering verder leven.

Met diepe droefheid, maar innig dankbaar om de rijkdom van liefde en zorg die zij ons heeft geschonken, melden wij u het overlijden van

Mag ik een bloem planten op je graf
en de blaadjes plukken als ik beef?
Mama,
Mag ik je vragen stellen
als ik geen raad meer weet
en wachten tot de stilte antwoord geeft?

Een lieve, minzame en wijze man,
een toegewijde en overbezorgde echtgenoot;
met grote liefde en alle zorg omringd in zijn huiselijke kring;
onmisbaar dachten we allen en toch van ons
heengegaan